FAIR FASHION - Een betere wereld begint bij jou
FAIR FASHION
Fair Fashion, wat betekent dat eigenlijk?
De laatste tijd hoor je in het nieuws veel over Fast Fashion, Fair Fashion,
kledingindustrieën in arme Aziatische landen en Fair Trade Fashion,
maar wat houden deze begrippen eigenlijk in?
Met deze vragen in gedachten schrijf ik nu dit mooie artikel voor Tantilly.
Wat mijzelf al heel lang bezighoudt is de vraag: Hoe kunnen we of hoe kan
ik een oplossing vinden voor de vele misstanden die er zijn in de kledingindustrie?
Fast Fashion
Fast Fashion betekent in het Nederlands 'Snelle Mode'. Steeds meer en vooral grote kledingketens wisselen zo vaak van kledingcollectie dat je het bijna niet meer kunt bijhouden, zo SNEL gaat het! En de collecties gaan voor zó ontzettend lage prijzen over de toonbank dat het bijna onvoorstelbaar is dat het daarvoor gemaakt, laat staan door jou gekocht kan worden. 5 euro voor een T-shirt bijvoorbeeld!
Het klinkt natuurlijk allemaal heel leuk, elke week weer een nieuwe collectie in de winkel voor een superlage prijs! Maarrr.. is dit wel echt zo leuk? Heb je echt zoveel plezier van deze zeer goedkope items? Of belanden ze, net zoals vaak bij mij, achter in de kast en vergeet je vaak dat je ze hebt? Of zijn ze van zo'n slechte kwaliteit dat ze na enkele keren wassen, totaal verwassen, gekrompen of gewoon niet meer mooi zijn?
Met bovengenoemde vragen begint mijn onderzoek naar Fair Fashion, oftewel Eerlijke Kleding.
Wie maakt mijn kleding eigenlijk?
Dit was voor mij belangrijk. Wie maakt mijn kleding? Als consument vond ik dat al heel belangrijk, maar als eigenaresse van een winkel wordt het voor mij steeds belangrijker omdat ik me nu persoonlijk verantwoordelijk voel. Verantwoordelijk voor hoe mijn kledinglijn geproduceerd wordt.. verantwoordelijk voor de kledingkeuze van vele consumenten..
Ik dacht bij mezelf: 'Er moet toch ook een betaalbare manier zijn om eerlijke producten te maken van goede kwaliteit? Een collectie te kunnen aanbieden voor een goede prijs zodat klanten zich niet schuldig hoeven te voelen omdat ze meer geld uitgeven dan dat ze hebben?'
Landen zoals Cambodja en Bangladesh hebben geen goede naam in de kledingindustrie. Waarom eigenlijk?
Tijdens research stuitte ik op schokkende feiten. Hieronder enkele van mijn bevindingen..
- Een normale werkdag bestaat voor veel arbeiders in kledingfabrieken uit minimaal 9 uur aan een stuk achter de naaimachine zitten. Zonder pauzes dus!
- Voor het maken van deze lange werkdagen, 6 of 7 dagen per week, verdienen veel mensen nog niet eens 100 euro per maand. * Er is geen wettelijk vastgesteld minimumloon en er is ook geen CAO waarin regels en rechten van de werkers zijn vastgesteld. Het komt er vaak op neer dat de arbeiders maar genoegen moeten nemen met wat ze nu weer uitbetaald krijgen.
- In de grote fabrieken is vaak sprake van zeer slechte arbeidsomstandigheden; er zijn vaak geen toiletten of schoon water. Verder is het vaak onveilig, vooral de werkgebouwen hebben geen vluchtwegen voor het geval er bv. brand uitbreekt. Er wordt nauwelijks tot geen aandacht besteed aan het (constructie-technische) onderhoud van de gebouwen, waardoor het zomaar zou kunnen dat er ineens een muur instort of een plafond naar beneden komt! De arbeiders moeten vaak werken in slecht geventileerde, donkere kamers.
- 80% van de arbeiders heeft geen enkele mogelijkheid om zich bij te scholen of om hogerop te komen!
- Er is in veel gevallen geen kinderopvang aanwezig, waardoor veel (alleenstaande) vrouwen hun kinderen mee moeten nemen naar het werk. De kinderen zitten vervolgens uren 'mee te draaien' omdat ze naast de naaimachine op hun moeder wachten.
Worden we nu nog steeds zo blij als we een legging kopen voor slechts €1,99? Of dat leuke jurkje voor €9,99?
Wie betaalt er eigenlijk écht voor deze goedkope kleding?
Ik heb meerdere fabriekseigenaren en werknemers gesproken en ik kwam er achter hoe het in zijn werk gaat. Het gaat als volgt. Grootwinkelbedrijven nemen vaak heel grote orders af, terwijl ze daar belachelijk lage bedragen voor betalen. Je vraagt jezelf misschien af waarom de fabriekseigenaren genoegen nemen met een lage beloning. Het is zo dat er altijd wel een concurrerende fabriek is die het voor minder geld wil doen; daarom voelen veel fabriekseigenaren zich gedwongen om akkoord te gaan met het aanbod van de grootwinkelbedrijven, ook al is dat, een maand na het eerste bod, gehalveerd! Het gevolg is derhalve dat er dan dus bezuinigd moet worden!! Helaas niet op de kleding, maar op de mensen die jouw kleding maken. Nog lagere lonen, nog langere dagen, nog slechtere omstandigheden. Het dak dat eigenlijk aan vervanging toe is, moet dan toch nog even wachten. Of er moeten toch maar weer mensen ontslagen worden, waardoor de mensen die blijven werken, al het werk er extra bij krijgen, zonder loonsverhoging of extra uursvergoeding.
* De kosten voor het levensonderhoud zijn in de bewuste landen veel lager dan hier in Nederland, maar met 100 euro in de maand kunnen mensen zich vaak niet meer dan een hutje veroorloven en nuttigen zij maaltijden die grotendeels uit rijst bestaan. Echt toekomstperspectief is er niet en er is geen geld om kinderen een opleiding te geven; het is een kwestie van overleven.
Is 'Eerlijke Mode' echt zo duur in verhouding tot 'Snelle Mode'?
In een onderzoek las ik net dat wij in Nederland 70 miljoen kilo textiel per jaar weggooien. Ongelooflijk!! Hebben wij echt zoveel kleding nodig? Of is het het soms toch waard om voor dat leuke bloesje €49,99 te betalen (i.p.v. €15), wetende dat het écht lang meegaat, dat je het écht heel leuk vindt en dat het ook nog eens op een eerlijke maniervoor de arbeiders geproduceerd wordt? :-) :-)
Gelukkig zijn er tegenwoordig heel veel initiatieven van mensen die ook voor EERLIJKE MODE gaan.
Na heel veel reizen, en eerst kleding te hebben ingekocht bij veel merken in Nederland, heeft Tantilly sinds 3 jaar haar eigen kledinglijn met ontzettend leuke bloesjes, tops, vesten en jurkjes. Het leuke is, dat alles handgemaakt is!
Echt ouderwetse ambachtelijk, er komen geen grote fabrieken en machines aan te pas! Door de kleinschaligheid kan ik nu alles zelf controleren, wat ik eerder bij groothandels in Nederland niet kon. Toen moest ik maar geloven dat de kleding op een eerlijke manier geproduceerd werd. Nu reis ik een paar keer per jaar af naar mooie landen, waar ik mijn kledingcollectie door kleine familie-ateliertjes laat maken. Lieve families, die onder goede omstandigheden werken, maximaal 8 uur per dag en met normale pauzes tussendoor. Een plek waar eten voor iedereen beschikbaar is en waar kinderen fijn kunnen spelen of naar school gaan in plaats van te werken of alleen maar zitten wachten totdat mama klaar is. Plekken waar de arbeiders eerlijke lonen krijgen voor hun werk, zodat ook zij eens iets extra's kunnen kopen en toekomstplannen kunnen maken!
Dat draagt veel lekkerder toch, dat topje of jurkje dat op een fijne manier geproduceerd wordt? :-)
Dat noemen wij FAIR FASHION, superleuke en betaalbare mode, die wel op een eerlijke manier tot stand gekomen is!
Leuk voor ons en leuk voor de makers! :-)
De wereld een mooiere plek maken begint bij ons, elke dag weer...
--------------------------------------------------------------------------------------------------
Meer lezen of kijken? Hieronder mijn tips!
- Genaaid; dit is een programma over de kledingindustrie in armere landen, van de Evangelische Omroep (EO), gepresenteerd door Jennifer Hoffman. Deze serie kun je terugkijken op NPO Start.
- Talking Dress; dit is een heel leuk boek met achtergrondinformatie, leuke weetjes en leuke tips om zelf je steentje bij te dragen. Dit boek is geschreven door Marieke Eyskoot.
- The True Cost; dit is een indrukwekkende documentaire over de omstreden kledingindustrie en het welzijn van de arbeiders. Te zien op o.a. Netflix.
- China Blue, een indrukwekkend en ontroerend verhaal over kleding gemaakt in China, en het verhaal achter de arbeiders. Te zien op Youtube.
De wereld een mooiere plek maken begint bij ons, elke dag weer...
